NA ŻYWO W KINACH – czyli bilet do kultury wysokiej…

W tekście, który napisałam w początkach prowadzenia bloga, bo w pierwszym półroczu pt. “Dwa oblicza kultury – czyli od Makbeta do Bonda” wzdychałam melancholijnie nad czasami mojego dzieciństwa, w których to państwowa TV (o dziwo!) reprezentowała zdumiewająco wysoki poziom i jakość – jak na swój PRL’owsko siermiężny charakter i w mojej opinii dość dobrze wywiązywała się z zadania jakim jest “propagowanie kultury” – w tym przypadku wysokiej, dodam. Ale to było dawno temu i nieprawda 😉

Spuśćmy na to zasłonę milczenia…

W tekście poruszałam także kwestie tego, że elitarność (czytaj brak dostępu do) sztuki wysokiej jest obecnie pojęciem dość umownym, o ile rzecz jasna – istnieje potrzeba by z nią obcować… Powoływałam się na przykład jednej z najznamienitszych scen operowych świata, czyli Metropolitan Opera w Nowym Yorku, która za jedynie niewielką część ceny biletu na spektakl w jej wytwornych wnętrzach – transmituje swoje wybitne przedstawienia na żywo. Ubolewając, że w Polsce nie ma takiego zwyczaju…

Lecz, czasami marzenia się spełniają! Jest bowiem w Polsce firma, która ma na celu propagowanie sztuki wysokiej w cenie niskiej! Czyż nie jest to cudowne, godne najwyższego szacunku i podziwu?!?

Chapeu bas!

Tylko pomyślcie – za cenę biletu do kina możemy obcować z najwspanialszymi przedstawieniami teatralnymi, baletowymi i operowymi. A także z geniuszem płócien wybitnych malarzy.

Kiedy o tym myślę, autentycznie mam łzy w oczach!

NA ŻYWO W KINACH – to dystrybutor najwyższej jakości kontentu alternatywnego dla kin, w tym transmisji HD LIVE i retransmisji HD z najlepszych teatrów i sal koncertowych świata, będący jednym ze światowych pionierów w tym zakresie. I co bardzo istotne – dbającym również o to, by miały one polskie napisy w bardzo wysokiej jakości tłumaczeniach!

Transmisje i retransmisje kinowe mają charakter wydarzeń artystycznych, pokazywanych w następujących cyklach:

The Metropolitan Opera: Live in HD – 10 spektakli operowych transmitowanych bezpośrednio z nowojorskiej sceny w sezonie od października do maja,

Bolshoi Ballet Live – 8 spektakli baletowych prezentowanych na żywo lub w retransmisjach ze sceny moskiewskiego Teatru Bolszoj w sezonie od października do czerwca,

National Theatre Live – wybrane spektakle teatralne z narodowej sceny Wielkiej Brytanii i innych londyńskich scen teatralnych, kilkanaście tytułów w roku z udziałem gwiazd światowej sceny i ekranu w transmisjach oraz z odtworzenia,

Comédie-Française Live – trzy spektakle teatralne w sezonie transmitowane z narodowej sceny Francji, następnie prezentowane także w retransmisjach,

Exhibition on Screen | Wystawa na Ekranie – cykl ekskluzywnych reportaży w jakości HD z najsłynniejszych muzeów i galerii świata,

The Berliner Philharmoniker Live in Cinemas – trzy koncerty w sezonie transmitowane na żywo z Filharmonii Berlińskiej, w tym koncert sylwestrowy,

Art Beats – Wielka Sztuka Renesansu i Baroku – cykl reportaży 2D i 3D z włoskich zabytków architektury, muzeów i galerii.

Jako że miałam wielką przyjemność być zaproszona na konferencję prasową organizowaną przez firmę, która za tą wspaniałą inicjatywa stoi i zapoznać się z całym programem, jaki przygotowała na nadchodzący sezon 2017 / 2018 – mam już swoich “faworytów”. Przedstawienia zarówno operowe, teatralne, jak i baletowe, a także te, które dotyczą filmów & reportaży o najwspanialszych twórcach architektury i malarstwa.

Żądzę obejrzenia wzbudziły we mnie szczególnie:

OPERA:

“Czarodziejski flet” Wolfganga Amadeusza Mozarta w inscenizacji Julie Taymor.

Amerykańska reżyserka znana mi jest głównie jako kinomance. Dwukrotnie ekranizowała dzieła Szekspira (“Burza” oraz “Tytus Andronikus”), szerokiej publiczności kojarzy się głównie z filmem “Frida” o wybitnej malarce Fridzie Kahlo, z Salmą Hayek w roli głównej.

“Norma” Vincenza Belliniego. Opera ta, skomponowana w roku 1831 uchodzi za wyjątkową. Jej tytułowa rola jest najtrudniejszą partią sopranową w całym repertuarze operowym. Jej – jedną z jej najsłynniejszych wykonawczyń w dziejach – była sama Maria Callas, której interpretacja do dzisiaj stanowi niedościgniony wzór dla wszystkich śpiewaczek.

BALET:

Moją fascynację baletem opisywałam już w kilku tekstach. Będę się starała obejrzeć jak najwięcej spektakli. Z wielu powodów, a jednym z nich jest fakt, że istniejący od ponad dwóch stuleci zespół baletowy moskiewskiego Teatru Bolszoj to marka, która „od zawsze” oznacza najwyższą jakość, mistrzostwo techniczne i rzadko spotykane piękno baletu i opery połączone w niezwykle emocjonalnie poruszającą całość. Teatr Bolszoj przeszedł w ciągu ostatniej dekady spore zmiany, stał się znacznie bardziej otwarty na nowości, współczesną kulturę i konieczność „flirtu” z tym co nie tylko rosyjskie i nie tylko tradycyjne, czy też klasyczne.

Obecnie zespołowi baletowemu Teatru Bolszoj szefuje Machar Wazijew, wcześniej dyrektor zespołów baletowych Teatru Maryjskiego w Sankt Petersburgu i mediolańskiej La Scali. Coraz częściej na scenie Bolszoj można także oglądać najsłynniejsze choreografie twórców zachodnich, od Balanchine’a po Kyliána, oraz niezwykłe rekonstrukcje wielkich XIX-wiecznych baletów, olśniewające przepychem dawnej carskiej sceny.

Również dziś wirtuozeria zespołu stoi na najwyższym, czasem aż niewiarygodnym poziomie. Na jego występy baletomani wszystkich większych miast świata czekają z ogromną niecierpliwością. Dlatego też kierownictwo tej czołowej operowo-baletowej sceny Rosji zdecydowało się, wzorem The Metropolitan Opera, na organizację transmisji do kin przedstawień baletowych drogą satelitarną i w jakości HD.

Nie bez znaczenia jest także i ten fakt, że Teatr Bolszoj bardzo rzadko występuje poza rodzimą sceną i obejrzeć go nie ruszając się za granicę jest prawie że niepodobna.

TEATR:

National Theatre w Londynie – to jedna z najsłynniejszych, legendarnych wręcz scen teatralnych świata, na którego deskach do tej pory występują największe gwiazdy i najwybitniejsi wśród brytyjskich aktorów. W latach siedemdziesiątych dyrektorem artystycznym jednej ze scen tego teatru był sam Sir Laurence Oliver, legendarny odtwórca ról szekspirowskich.

Pierwsza transmisja HD (przekaz LIVE) przedstawienia z cyklu „National Theatre Live” („NT LIVE”) miała miejsce 25 czerwca 2009 roku: pokazano wtedy „Fedrę”, klasycystyczną tragedię Jeana Racine’a. W postać tytułową wcieliła się Helen Mirren, laureatka Oscara za rolę Elżbiety II w filmie „Królowa”, która wystąpiła później w „Audiencji” Petera Morgana, sztuce teatralnej autorstwa scenarzysty filmu. Spektakl był transmitowany w cyklu NT Live i wielokrotnie powtarzany na życzenie widzów.

Choć transmisja „Fedry” – w jakości obrazu High Definition (HD) i dźwięku Dolby Digital Surround – stanowiła pewnego rodzaju nowość (do tej pory swoje spektakle transmitowały jedynie teatry operowe, a nie dramatyczne), zgromadziła przed ekranami kin ponad 50.000 widzów. Dziś przedstawienia brytyjskiej sceny narodowej i innych londyńskich scen transmitowane i retransmitowane są w ramach cyklu NT Live do kilkuset miast świata. W spektaklach transmitowanych na cały świat występują aktorzy doskonale znani z ekranów kin: Helen Mirren, Ralph Fiennes, Tom Hiddleston, Benedict Cumberbatch, Jonny Lee Miller, Mark Strong, Chiwetel Ejiofor, Mark Gatiss, James Franco, Chris O’Dowd, Simon Russell Beale, Sam Mendes, Nicholas Hytner, Danny Boyle, Bill Nighy, Carey Mulligan, Stephen Daldry, Imelda Staunton, Helen McCrory, Ian McKellen, Patrick Stewart, Jude Law, Daniel Radcliffe, Nathan Lane, Russell Tovey, Andrew Garfield i inni.

Wszystkie spektakle, które dzięki NA ŻYWO W KINACH można w Polsce obejrzeć są niezwykłą gratką dla wielbicieli tak teatru, jak i talentu wspaniałych aktorów.

Szczególnie interesuje mnie pięć z nich. „Ziemia niczyja” Harolda Pintera z uwielbianym przeze mnie Ian McKellenem oraz Peterem Stewartem; arcydzieło dramaturgiczne „Kto się boi Virginii Woolf?” Edwarda Albee z Imeldą Staunton (nominowana do Oscara za rolę w „Vera Drake”) w roli głównej.

„Hamlet” Williama Szekspira z Benedictem Cumberbatchem w roli tytułowej. Oraz rzecz jasna: „Kotka na gorącym blaszanym dachu” Tennessee Williamsa. Jest to jedna z moich najukochańszych sztuk teatralnych, to raz. A dwa – zawsze intrygują mnie kolejne wykonania ról czołowych postaci. To być może dziwactwo, ale odkąd całe wieki temu obejrzałam ekranizację tego dramatu z udziałem Elisabeth Taylor i Paula Newmana – kreacje aktorskie wszystkich innych wykonawców porównuję do tych dwojga…

Jestem także więcej niż ciekawa brytyjskiej inscenizacji „Aniołów w Ameryce” Tony’ego Kuschnera. Sztuka ta znana mi jest z fenomenalnej ekranizacji, którą w 2003 roku w postaci miniserialu wyprodukowało HBO, a w której wystąpili artyści tak wielcy jak: Al Pacino, Meryl Streep, Emma Thompson. Od 10 lat „Anioły…” grane są w warszawskim TR Warszawa, w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, w przekładzie Jacka Poniedziałka, który użyczył zgody by jego tłumaczenie znalazło się w napisach towarzyszących spektaklowi ze sceny londyńskiej!

Kolejną wielką sceną teatralną, z ktorej repertuarem możemy się zapoznać dzięki NA ŻYWO W KINACH jest Komedia Francuska.

Pokazy spektakli w Polsce odbywają się pod honorowym patronatem długoletniego aktora Komedii Francuskiej Andrzeja Seweryna.

Comédie-Française (Komedia Francuska) bywa także nazywana czasem Domem Moliera, bo jej istnienie i tradycje sięgają czasów wielkiego dramatopisarza. Jest to również jeden z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie. Najstarsza scena francuska powstała w 1680 roku na mocy dekretu króla Ludwika XIV, który połączył dawny zespół Moliera z zespołem Hôtel de Bourgogne. Od 1799 roku do dziś teatr ma siedzibę w Théâtre des Variétés-Amusantes, w przepięknej Salle Richelieu, będącym częścią kompleksu pałacowego Palais-Royal w samym centrum Paryża.

Niezwykła jest także historia i organizacja pracy tego teatru. Jego statut, obowiązujący aż do dzisiaj, został zatwierdzony w 1812 roku przez cesarza Napoleona. Comédie-Française działa jako spółka aktorów, którzy posiadają udział w zyskach, a także, poprzez swoich reprezentantów, wraz z dyrektorem zarządzają teatrem. Mamy i my swój bardzo ważny polski akcent na tej prestiżowej scenie. Od 2013 roku jednym z „sociétaires honoraires” jest Andrzej Seweryn, który w Komedii Francuskiej występował od 1993 roku, a obecnie także reżyseruje. Polski aktor jest w tym zaszczytnym gronie trzecim w historii cudzoziemcem. Także Wojciech Pszoniak wielokrotnie występował na scenie Comédie-Française.

Jeśli chodzi o cykl Wystawa na Ekranie, sama się sobie nieco zdziwiłam, że zapoznać się z nią – okazało się – pragnę bardziej niż bym myślała. Dumałam nad tym dlaczego i w końcu mnie „olśniło”. Ano dlatego, że choć nie jeżdżę za granicę tak często jak bym chciała, a już do dużych metropolii (czyli tam gdzie są muzea) coraz rzadziej, z prostej przyczyny – wyjeżdżam głównie tam, gdzie mogę wypocząć, a wielkie metropolie mi do tego celu niespecjalnie już służą. To – zawsze – jak się już w jakiejś znalazłam, szukałam sposobności by mieć czas na wizytę w którymś z muzeów. Ale im większe muzeum (na przykład taki Luwr lub MoMa) tym większa finalnie była moja frustracja. Nie zawsze, bowiem, mogłam mieć czas na to by zobaczyć wszystko co chciałam. Czasami, jeśli był to wysoki sezon turystyczny, oglądanie sztuki wśród napierających tłumów zwyczajnie mnie irytowało, a najbardziej to, że nie mogę wybranych dzieł pokontemplować (bo ludzie zasłaniają, bo zaraz zamkną, bo jeszcze trzeba obejrzeć kolejne sale i ich ekspozycje, itp., itd.). A jeżeli upierałam się (a i tak się zdarzało), żeby spędzić w danym muzeum cały dzień i oglądać na spokojnie wszystko – finalnie wychodziłam z niego kompletnie ogłupiała od nadmiaru bodźców, z chaosem i mętlikiem w głowie…

Wystawa na Ekranie – tego się właśnie po niej spodziewam, to cykl, który pozwoli mi się pochylić nad danym dziełem lub artystą w sposób niespieszny i kontemplacyjny właśnie, na dodatek tak jakbym korzystała z „osobistego przewodnika”, w najbardziej komfortowych i optymalnych warunkach.

Cykl Wystawa ne Ekranie to prezentacja kolekcji najwybitniejszych artystów malarstwa z najważniejszych muzeów na całym świecie. Na dużym ekranie, w znakomitej jakości obrazu HD są pokazane wystawy tematyczne, uchwycone w specjalny, dostosowany do warunków kinowych sposób. Arcydzieła malarstwa, rzeźby i grafiki będzie można oglądać na kinowym ekranie z różnych perspektyw, zaś wędrówce po salach galeryjnych i muzealnych towarzyszą historie dzieł, biografie artystów i wypowiedzi ekspertów.

Przedstawia również fakty z życia najważniejszych artystów malarzy świata. Filmy zapraszają do pracowni konserwatorskich, przybliżają techniki malarskie i detale techniczne a także tajniki badania przeszłości legendarnych obrazów. Wszystko to w jakości HD. Dotychczas niezwykły sukces odniosły m.in. filmy poświęcone dziełom Leonarda w National Gallery w Londynie, Vermeera z tego samego muzeum i Muncha w Muzeum Muncha i Galerii Narodowej w Oslo. Obecnie Wystawy na ekranie są prezentowane w ponad 1000 kinach w 30 krajach.

Szczegółowy plan wszystkich wydarzeń, jakie transmituje lub przedstawia w cyklach NA ŻYWO W KINACH można znaleźć na stronie www firmy, na ich kanale Youtube  oraz na Facebooku na fanpejdżu (link tu).